XX. O obrzędach Cerery E I e u z y ń s k i e j - Św. Augustyn - Państwo Boże Księga VII

» Państwo Boże - św. Augustyn » Księga VII » VII-I » VII-II » VII-III » VII-IV » VII-V » VII-VI » VII-VII » VII-VIII » VII-IX » VII-X » VII-XI » VII-XII » VII-XIII » VII-XIV » VII-XV » VII-XVI » VII-XVII » VII-XVIII » VII-XIX » VII-XX » VII-XXI » VII-XXII » VII-XXIII » VII-XXIV » VII-XXV » VII-XXVI » VII-XXVII » VII-XXVIII » VII-XXIX » VII-XXX » VII-XXXI » VII-XXXII » VII-XXXIII » VII-XXXIV » VII-XXXV

Bałwan urodzajów Cerera (Ceres)

               Pomiędzy obrzędami ku czci Cerery głośne są owe Eleuzyńskie, które u Ateńczyków najznakomitsze były. O nich Warro nie tłumaczy wiele, jeno to tylko, co dotyczy zboża, które Ceres wynalazła, i Prozerpiny, którą straciła, porwaną przez Orkusa. Powiada też, że ona właśnie oznacza plenność nasion. Gdy na czas pewien ustała ta plenność i ziemia płakała nad bezpłodnością swoją, powstało mniemanie, że córkę Cerery, czyli samą płodność, zwaną Prozerpiną od czołgania się po ziemi, porwał był Orkus i przetrzymywał ją w piekle. Tę okoliczność uczczono publiczną żałobą i, gdy urodzaj znowu powrócił, uważano, że Prozerpina została oddana. Stąd powstała radość i to było powodem ustanowienia uroczystości religijnych. Mówi potem, że wiele jeszcze jest podań w misterjach Cerery, odnoszących się wyłącznie do wynalezienia płodów ziemi.

czytaj dalej >>> XXI. O różnych obrzędach ku czci Libera. - Św. Augustyn - Państwo Boże Księga VII