św. Augustyn - Państwo Boże Księga VI

» Państwo Boże - św. Augustyn » Księga VI » VI-I » VI-II » VI-III » VI-IV » VI-V » VI-VI » VI-VII » VI-VIII » VI-IX » VI-X » VI-XI » VI-XII

KSIĘGA SZÓSTA

PRZEDMOWA

       Zdaje mi się, że w poprzednich pięciu księgach już nad miarę rozprawiałem przeciwko tym, co bogów, i mnogich, i fałszywych, którzy są marnymi bałwanami lub duchami nieczystymi i demonami zdradliwemi, a w każdym razie stworzeniami, nie zaś stworzycielem, jak nas o tem prawda chrześcijańska przekonywa, - za godnych czci i chwały uważają, mianowicie dla pożytków tego życia śmiertelnego i spraw doczesnych; i to za godnych takiej czci i takiej służby Bożej, jaka po grecku zowie się λατρεία i należy się jedynemu prawdziwemu Bogu. Ale któż tego nie wie, że wielkiej głupocie i wielkiemu uporowi nie tylko tych ksiąg pięcioro nie wystarczy, ale też i żadne inne nie wystarczą księgi, choćby ich nie wiem ile było; albowiem taka pycha nadęta nie ustępuje zazwyczaj żadnej sile prawdy, ku zgubie, oczywiście, tego, nad kim ta straszliwa wada panowanie swoje rozciąga. Boć i wbrew wszelkim wysiłkom leczącego choroba niepokonana bywa, jeśli wina nieuleczalności nie jest z przyczyny lekarza, lecz chorego. Natomiast ci, którzy to, co czytają, bez żadnej, albo przynajmniej bez zbyt wielkiej, a przesadnej uporczywości w dawnym błędzie rozważą te rzeczy, dobrze pojęte i ocenione, ci osądzą nas tak, żeśmy w tych pięciu skończonych księgach raczej więcej powiedzieli nad to, co dla tej sprawy konieczne było, aniżeli za mało; i tacy nie będą mogli wątpić, że cała nienawiść, na którą się ludzie nieświadomi wysilają względem religii chrześcijańskiej z powodu zadanych przez nią klęsk życiu doczesnemu, obniżenia wartości rzeczy ziemskich i przewrotu w nich, gdy i uczeni opanowani przez bezbożność nierozumną nie tylko nie byli obojętni na tę nienawiść, lecz wbrew sumieniu swemu popierali ją; - że więc cała ta nienawiść jest bezmyślna, nierozumna i pełna lekkomyślnego zuchwalstwa i ślepego uprzedzenia.

 

czytaj dalej >>> I. O tych, co mówią o sobie, iż czczą bogów nie dla życia doczesnego, lecz dla wiecznego