Nieczystość obrzydłą jest nawet szatanom - Rozdział VI. Szóste przykazanie Boże - „Nie cudzołóż“ cz. VI

» Katechizm św. A.Liguori » 1-I. » 1-II. » 1-III. » 1-IV. » 1-V. » 1-VI. » 1-VII. » 1-VIII. » 1-IX. » 1-X. » 2-I. » 2-II. » 2-III. » 2-IV. » 2-V.

VI. W żywotach ojców żyjących w starożytności (tom I. orat. 21) czytamy, że pewien pustelnik szedł za łaską Bożą z jednym z aniołów mu towarzyszącym, i spotkali na drodze psa zdechłego, który cuchnął bardzo; lecz anioł nie okazał przy jego napotkaniu żadnego obrzydzenia. Ale gdy po chwili spotkali młodzieńca pięknie ubranego i woniejącego od miłych olejków, anioł zatkał sobie nos. A gdy go pustelnik zapytał o przyczynę, anioł odpowiedział, że ów młodzieniec z powodu grzechu nieczystego, któremu ulega, bardziej cuchnie, aniżeli ów pies zgniły.
         
Pisze Lireneńczyk, że nieczystość obrzydłą jest nawet szatanom:
 - oto pewien czarownik, który miewał stosunki z diabłem, jednego razu popełniwszy grzech nieczysty, wezwał czarta i tenże mu się zaraz ukazał z daleka i plecami doń zwrócony. Czarownik wtedy go zapytuje o przyczynę takiego zachowania się; a szatan odpowiada, iż grzech nieczysty przezeń popełniony go wstrzymuje, aby się doń zbliżyć.

          A jednak, jak naucza św. Tomasz, szatan żadnym grzechem tak się nie cieszy, jak właśnie grzechem nieczystym, z którego człowiekowi bardzo trudno wybrnąć. Szatan dlatego w nim sobie tak podoba, ponieważ ci, którzy się w nim znajdują, tylko z trudnością mogą się z niego wydobyć.

czytaj dalej >>> Kradzieże, nienawiści, zabójstwa, krzywoprzysięstwa, szemrania - Rozdział VI. Szóste przykazanie Boże - „Nie cudzołóż“ cz. VII