Rozdz. I. O pierwszem przykazaniu - „Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną".

Bóg Prawdziwy w Trójcy Przenajświętszej -
ukoronowanie Najświetniejszej Maryi Panny
pośredniczki wszelkich łask na
Królowę Nieba i Ziemi

              1. To pierwsze przykazanie nakazuje, abyśmy Panu Bogu oddawali należną cześć i pokłon. Kim jest ten Bóg, niepodobna pojąć. Wystarczy jednak dla nas wiedzieć, iż jest od nikogo niezależnym. Wszystko zależy od Boga; On zaś nie zależy od nikogo, a przeto posiada wszystkie doskonałości, których nikt mu nie może ograniczyć.
              Bóg jest wszechmocny ; cokolwiek bowiem chce, może uczynić. Jednem skinieniem woli Swojej stworzył świat. Najpierw stworzył niebiosa i aniołów, którzy są duchami szczerymi, a stworzył ich w łasce. Atoli Lucyfer dowiedziawszy się od Pana Boga, iż Syn Boży ma stać się człowiekiem i Jemu aniołowie będą się kłaniali, pychą uniesiony wzbraniał się być posłusznym w tej sprawie oświadczając, że Bogu wcielonemu nie będzie się kłaniać. I tym sposobem odstąpiwszy od Pana Boga, pociągnął za sobą część aniołów, których buntowników święty Michał Archanioł strącił z nieba do piekła. Toć są djabli, którzy kuszą nas do grzechu, ażeby nas mieć towarzyszami i uczestnikami kar swoich. Biada nam, gdyby Pan Bóg łaską Swoją nas nie wspierał! Nie mamy bowiem tyle siły, ażebyśmy mogli sami odeprzeć ich pokusy. Bóg zaś, pragnąc nam pomóc, chce, iżbyśmy natychmiast uciekali się do Niego i prosili Go o wspomożenie, skoro doznajemy pokus; jeślibyśmy inaczej postępowali, uleglibyśmy nieprzyjaciołom niechybnie.

           Aniołów zaś, którzy okazali się wiernymi, przypuścił Pan Bóg zaraz do używania chwały w niebie i z tych aniołów Pan Bóg przeznaczył każdemu z nas jednego, aby był naszym stróżem. „Aniołom swoim rozkazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich” (Ps. 90). A zatem codziennie dziękujmy naszemu świętemu Aniołowi Stróżowi jak najgoręcej za straż nad nami, a prośmy go, aby i nadal zawsze był przy nas a nigdy nas nie opuścił.

              2. Potem stworzył Pan Bóg ziemię i wszystko, co widzimy; a nareszcie stworzył człowieka, to jest Adama i Ewę. Bóg tedy jest Panem wszechrzeczy; On bowiem stworzył wszystkie rzeczy; a jako stworzył wszystko jednem skinieniem woli Swojej, tak może gdyby chciał, znowu wszystko zniweczyć drugiem skinieniem Swojem.
          Bóg jest także najmędrszy; On bowiem wszystkiem co stworzył, zarządza bez pracy jakiejkolwiek i bez trudu. On widzi i przenika rzeczy przeszłe i przyszłe i zna wszystkie nasze myśli.
              On jest wieczny; zawsze bowiem był i zawsze będzie; On nie miał nigdy żadnego początku, ani też nie będzie mieć nigdy końca.
               On jest niezmierzony; jest bowiem w niebie, na ziemi i wszędzie.
               Jest święty we wszystkich sprawach Swoich i nie może dopuścić się żadnej złości.
              Jest sprawiedliwy; On bowiem nie puści żadnego złego uczynku bezkarnie, ani też żadnego dobrego uczynku nie zostawi bez nagrody.
          Jest zbytnio miłosierny względem grzeszników pokutę czyniących i zbytnio łaskawy względem dusz, które Go miłują.
           Bóg więc jest dobrocią nieskończoną, do tego stopnia, iż nie może być już lepszym i doskonalszym.

              3. Tego Boga, który nas stworzył i przy życiu zachowuje, powinniśmy kochać i czcić, a osobliwie cnotami Boskiemi: wiarą, nadzieją i miłością. 

>>> czytaj dalej >>> Rozdz. I. O pierwszem przykazaniu - I. O wierze cz. I